De volgers van dit blog zullen inmiddels wel weten dat ik in het dagelijks leven werkzaam ben op torenkranen. Op zich wel mooi werk. Maar er is ook een keerzijde (zoals zo dikwijls). Omdat ik dit werk al zo lang doe begint de nek te verslijten. Hoe dat komt wil ik met deze foto illustreren. Hoe hoger de kraan is hoe meer je het werk moet zien tussen de benen door. Dus altijd met de nek flink gebogen. En in drukke tijden dat de gehele dag. In het begin is het een uitdaging om op grote hoogtes te werken. Zo heb ik op kranen gewerkt van 176, 145, 132 en 110 meter hoog. Maar dit heeft wel z'n tol geeïst. Op dit moment werk ik in Venlo aan de Maaswaard en niet eens zo hoog, maar 53 meter. Maar er zit in deze cabine zoveel in de weg wat het zicht belemmerd dat ik de hele dag in rare houdingen moet zitten om het werk te kunnen zien. Op de foto kun je zien dat er van alles in de weg zit. Wil ik hier het werk zien moet ik nóg verder voor over. En dan heb ik de ruitenwisser nog naar voren geklapt anders zit die ook nog tegen de ruit. Nu is het zondagavond en ik heb nog steeds flink last van mijn nek. Dat zal er morgen écht niet beter van worden. Kun je zelf ook eens zien hoe het is op deze torenkraan. Sorry van het klagen. Volgende keer weer een leuk bericht (hoop ik).
